دراین کلیپ،ابتدامربی باچوبک شعری رامیخواند.
سپس مربی ازکودکان می خواهد تا جای راحتی راانتخاب وآنجابنشینندوباچشمهای بسته به صداهای اطرافشان گوش کنندوبگویندکه صداها چطوری هستندوبعد نقاشی صداهارابکشندویاآنهاراتقلیدکنند.
درفعالیت آخر،کودکان جدولی راتهیه و صداهایی که درطول روز می شنوندرادرخانه های جدول می کشند و احساساتشان راازشنیدن صداهای مختلف بیان می کنند.
فایده وهدف اصلی آواورزی:
فعالیتهای آواورزی ،روی ورزیدن یا ورزش آواهای کودکان خردسال کار می‌کنند و در رشد زبانی کودکان در سنین دو تا پنج سالگی بسیار کارسازهستند. به این شیوه ، آموزش مهارت‌های بیداری آوایی گفته می‌شود. در این شیوه از آموزش، تمرکز و تأکیدروی درست شنیدن و درست سخن گفتن کودک یا بیداری او از آواهای انسانی، جانوری، موسیقیایی و محیطی و تشخیص آنها از همدیگر است. آواورزی با روند رشد کودک هم‌راستا است وبه تفکیک و شناخت آواها و تیز شدن گوش کودک برای شنیدن گونه‌های آواها و در پی آن درست سخن گفتن یا رانش درست واژگان کمک‌های شایانی نیزمی‌کند.
تاریخچه آواورزی:
در سنت‌های زیستی مردم در سرتاسر زمین، ترانه هاو متل‌ها بخشی از این آموزش غیرمستقیم به کودکان را برعهده داشتند و البته هنوز هم در برخی مناطق این سنت‌ها به زیست خود ادامه داده اند. از نیم سده گذشته اندیشه مندان و پژوهشگران وزبان شناسان و روان شناسان رشد و کارشناسان سوادآموزی پی بردند که آموزش مهارت‌های بیداری آوایی و بیداری واجی نقشی برجسته در آمادگی برای خواندن و نوشتن دارند و کودکانی که این دوره‌ها را گذرانده‌اند، بسیار زودتر و آگاهانه‌تر خواندن و نوشتن را می‌آموزند. از آن زمان تاکنون آموزش مهارت‌های بیداری آوایی و بیداری واجی به بخشی از برنامه های آموزشی کودکان خردسال در سال‌های پیش ازدبستان در کشورهای پیشرفته تبدیل شده است.
نحوه اجرای فعالیتهای آواورزی :
تراز رغبت یا سطح علاقه کودک بازی و شادی است. بنابراین فعالیتهایی سرشار از داستان، ترانه و بازی می توانند به نیازهای کودکان درجهت و شکوفایی ورشد آنها پاسخ دهند.در حین فعالیتهای آواورزی کودکان بیش از این که تصور کنند، کسی دارد به آنها آموزش می‌دهد، داستان و ترانه می‌خوانند یا می‌شنوند.
هنگام انجام فعالیتهای آواورزی ،خردسالان با شناخت ریتم‌ها و نواها که هم در زبان و هم در موسیقی مشترک هستند، بنیادهای موسیقی را نیز فرا
می‌گیرند.
اساس فعالیتهای آواورزی خواندن گفت و گویی می باشد که نوعی خواندن هم کنشانه یا تعاملی است و کودک در هنگام خواندن برای پرسیدن برانگیخته می‌شود. این روش خواندن که امروزه در نحوه کتاب خوانی با کودکان در جهان رو به گسترش است، می‌تواند همراه با تصویربینی و سخن گفتن درباره تصویر همراه باشد. کم‌ترین دستاورد این روش برای کودک ،تمرکز و ریزبینی و هم چنین توانایی سؤال پرسیدن وتقویت حس پرسشگری و گفت و گو با بزرگسالان یا همسالان خود است.
