درخت پیری بود که سال‌های سال در جنگل زندگی کرده بود، اما روزی رعد غرید و آن را به دو نیم کرد. هیزم‌شکن نیز آن را اره کرد و از درخت، کنده‌ای بیش نماند. سوسک در کنده تخم گذاشت، مورچه‌ها در آن لانه کردند، خرس چنگال‌هایش را با پوست آن تیز می‌کرد و خلاصه این که کنده صاحبان زیادی داشت؛ ولی واقعا مالک تنه درخت که بود؟ شاید کنده برای همه بود چون در زمینی روییده بود که خانه همه است. چندی بعد کنده درخت از بین رفت و درخت تاز‌ه‌ای به جای آن رویید که همه از آن استفاده می‌کردند، زیرا همه، صاحبان آن بودند. نگارنده در این مجلد از مجموعه «کتاب‌های سبز» به مخاطبان یادآوری می‌کند که محیط زیست متعلق به همه است و همه باید در حفظ آن کوشا باشند.
قصه گویی دارای سه ارزش مهم است:
قصه گویی از روی میل و علاقه، تصویرهای ذهنی و تجسم فکری را جهت می دهد و به تخیل قصه گو و شنونده دامن می زند.
قصه گویی کمک می کند کودکان سنت ادبیات شفاهی را درک کنند و گذشته را بفهمند.
قصه گویی به بزرگسالان فرصت می دهد پای کودکان را به میدان تجربه های ادبی بکشانند بی آن که پایبند به کتاب باشند.
قصه گو ها با استفاده از کنش ها و حرکت اندام ها، کودکان را در داستان درگیر می کنند. هنگامی که بزرگسالان قصه می گویند کودکان قصه را کار با ارزشی به شمار می آورند و برانگیخته می شوند که خود نیز قصه بگویند.
گستره قصه گویی چیست؟؟
گستره قصه گویی به اندازه ای است که نمی توان آن را دست کم گرفت. بخش گفتن قصه ، روی مهم ترین جنبه آن انگشت می گذارد اما در عین حال، شامل گوش کردن، تصور کردن، اهمیت قائل شدن، قضاوت کردن، خواندن، مناسب سازی، خلق کردن و مشاهده کردن و به خاطر سپردن و برنامه ریزی است.”
