قصه “چه فکر خوبی!”(آمادگی)

قصه: چه فکر خوبی
داستان «چه فکر خوبی»، با رفتن کوکی جلوی آینه و توجه به گوش‌های‌اش آغاز می‌شود. از نظر کوکی، گوش‌هایش خیلی بزرگ هستند و از این بابت ناراحت است. راه‌حل او برای پنهان کردن گوش‌هایی که به گمان خودش بزرگ هستند، زدن ماسک است. همه، با دیدن او از ایده‌اش استقبال می‌کنند و متعجب می‌شوند که چرا تا به حال چنین فکری به ذهن خودشان نرسیده است. حالا، اگر همه زیر ماسک‌هایشان پنهان شوند، چه کسی متوجه می‌شود این همان کوکی باهوش است که همه‌ی مسئله‌های ریاضی را در سی ثانیه حل می‌کند؟!

قصه گویی دارای سه ارزش مهم است:

قصه گویی از روی میل و علاقه، تصویرهای ذهنی و تجسم فکری را جهت می دهد و به تخیل قصه گو و شنونده دامن می زند.
قصه گویی کمک می کند کودکان سنت ادبیات شفاهی را درک کنند و گذشته را بفهمند.
قصه گویی به بزرگسالان فرصت می دهد پای کودکان را به میدان تجربه های ادبی بکشانند بی آن که پایبند به کتاب باشند.
قصه گو ها با استفاده از کنش ها و حرکت اندام ها، کودکان را در داستان درگیر می کنند. هنگامی که بزرگسالان قصه می گویند کودکان قصه را کار با ارزشی به شمار می آورند و برانگیخته می شوند که خود نیز قصه بگویند.

گستره قصه گویی چیست؟؟

گستره قصه گویی به اندازه ای است که نمی توان آن را دست کم گرفت. بخش گفتن قصه ، روی مهم ترین جنبه آن انگشت می گذارد اما در عین حال، شامل گوش کردن، تصور کردن، اهمیت قائل شدن، قضاوت کردن، خواندن، مناسب سازی، خلق کردن و مشاهده کردن و به خاطر سپردن و برنامه ریزی است.”