زبان سوم عشق: وقت گذاشتن برای یکدیگر
وقت گذاشتن برای کودک، هدیه حضور والدین به کودک است.
وقت گذاشتن برای کودک این پیام را ارسال می کند: ” تو مهم هستی. من از بودن با تو لذت می برم.” این کار باعث می شود تا کودک احساس کند که او از نظر والدین مهم ترین فرد روی زمین است. او حقیقتا عشق و محبت را احساس می کند، زیرا والدینش در این لحظات تماما متعلق به او هستند.
اکثرا نوزادان از این نظر کمبودی ندارند_ غذا دادن و عوض کردن پوشک بچه به تنهایی باعث می شود ساعت ها به او توجه کنید.
اما همچنان که کودک رشد می کند وقت گذاشتن برای او دشوارتر می شود، زیرا مستلزم فداکاری واقعی از جانب والدین است.
و با نزدیک تر شدن به دوران نوجوانی، اغلب آنها درست همان موقعی به وقت ما نیاز دارند که خسته و کوفته ایم، عجله داریم، یا از نظر عاطفی خُلقمان تنگ است.
وقتی مخزن عشق یک کودک خالی است و تنها توجه است که آن را پر می کند، کودک تقریبا هرکاری می کند تا این توجه را به دست بیاورد.
ممکن است زبان اصلی کودک شما وقت گذراندن با یکدیگر نباشد، اما بسیاری از کودکان خواهان توجه کامل پدر و مادرشان هستند. در واقع بسیاری از رفتارهای ناهنجار دوران کودکی با هدف وقت گذراندن بیشتر با پدر و مادر صورت می گیرند. حتی توجه منفی به کودک ظاهرا بهتر از بی توجهی به اوست.
با هم بودن
مهم ترین عامل وقت گذراندن با یکدیگر، خودِ کاری که انجام می دهید نیست بلکه باهم انجام دادن و با هم بودن است. گنجاندن این گونه باهم بودن و وقت گذاشتن برای کودک نیاز به برنامه و تلاش دارد، با این حال ارزشش را دارد، زیرا شما با این کار روی آینده ی کودکتان و نیز آینده خانواده تان سرمایه گذاری می کنید.
تماس چشمی مثبت
وقت گذراندن با یکدیگر باید با تماس چشمیِ مطبوع و مهرآمیز همراه باشد. نگاه کردن به چشمان کودک تان به طرزی محبت آمیز، از راه های موثر انتقال عشق از قلب شما به قلب فرزندتان است. مطالعات به عمل آمده نشان می دهد که اکثر والدین از تماس چشمی عمدتا به طرز منفی استفاده می کنند_ یعنی موقعی که دارند کودک را سرزنش می کنند یا صریحا به او دستور می‌دهند._ گاه اعضای خانواده برای تنبیه یکدیگر از نگاه کردن به هم خودداری می کنند. این ظالمانه است، همسر و فرزند شما هرگز این رفتار مخرب را فراموش نخواهند کرد.
شما صرف نظر از هر چیزی، و صرف نظر از طرز رفتار کودک یا شرایط و اوضاع و احوال بیرونی باید به طور پیگیر به کودکتان ابراز محبت کنید.
در میان گذاشتن افکار و احساسات و گفتگوی ثمربخش
وقتی شما با فرزندتان وقت می گذرانید، در میابید که حاصل طبیعی این کار اغلب اوقات یک گفتگوی خوب درباره ی همه چیزهای مربوط به زندگی شماست.
کودکان هرگز از گفتگوی ثمربخش با والدین و سایر بزرگسالان بی نیاز نمی شوند. در میان گذاشتن افکار و احساسات، بافت زندگی آینده را می سازد. این گفتگو ها به آنها نشان می دهد که چگونه افکارشان را تجزیه و تحلیل کنند و آنها را به طرزی مثبت ابراز کنند که حاکی از احترام به عقاید دیگران باشد. این سر مشقی می شود تا بدون رفتار ناخوشایند بتوانند با دیگران مخالفت کنند.
کودکان شما بیش از آنکه تصورش را بکنید از صحبت کردن با شما چیز یاد می گیرند، بنابراین حیاتی است که صرف نظر از سن آنها مدتی از وقت خود را به صحبت با آنها اختصاص دهید.
در مورد بچه های کوچکتر، یکی از بهترین مواقع برای شروع گفتگو وقت خواب است.
آنها در این موقع بسیار دقت می کنند و توجه شان به شماست.شاید علت این امر سکوت و آرامش بیشتر در موقع خواب باشد یا شاید کودک می خواهد وقت خوابش را به تاخیر بیاندازد. علت هرچه باشد کودک در این موقع خوب گوش می دهد و این امر گفتگوی ثمر بخش را آسان تر می کند.
قصه و گفتگو
همه ی کودکان قصه دوست دارند. وقتی قصه می خوانید یا بعد از آن می توانید مکث کنید تا کودک بتواند احساساتش را با رویداد ها یا شخصیت های قصه هماهنگ کند و پس از آن درباره ی آنها صحبت کنید. این خیلی مهم است زیرا بسیاری از جوانان امروز نمی دانند که رفتار آنها به احساساتشان گره خورده است. و از آنجا که تعداد کمی از آنها احساسات خود را درک می کنند، کلید کنترل رفتارشان را در دست ندارند.
برای وقت گذرانی/ خوش گذرانی با کودکتان برنامه ریزی کنید.
یادتان باشد والدین کسانی هستند که می‌توانند برای خانواده برنامه ریزی کنند.
وقت غذا خوردن جزو اوقات طبیعی است که می‌توان برایش برنامه‌ریزی کرد، وقتی اعضای یک خانواده سال‌های سال برای نهار دور سفره جمع می‌شوند، این اوقات از صمیمانه‌ترین تجارب زندگی‌شان می‌شود.
سفر‌های کوتاه را در برنامه‌تان بگنجانید، دو شب در هفته را با فرزندتان به پیاده‌روی بروید، یک شب در ماه را باهم در خارج از خانه بگذرانید و یا …
برنامه‌ریزی برای وقت‌گذرانی خیلی سخت و خشک نیست، هروقت که می‌خواهید می‌توانید برنامه را عوض کنید، اما اگر برنامه‌ای نداشته باشید یک روز می‌بینید که وقت چندانی برای فرزندتان ندارید.
تلاش کنید برای وقت گذرانی سرحال باشید، مسائل کاری و خارج از خانواده را گوشه‌ای بگذارید. هر کسی بهتر می‌داند چگونه این کار را برای خودش انجام دهد.
هرچه سرحال تر باشید بیشتر خوش می‌گذرد. و در ضمن این کارها به کودک می‌آموزد تا بهتر برای وقتش برنامه ریزی کند.
در آخر باید گفت که قربانی شتاب زندگیتان نشوید. در دراز مدت متوجه خواهید شد بخش اعظم آنچه که امروز بسیار ضروری به نظر می رسد، مطلقا بی اهمیت خواهد بود، آنچه برایتان می ماند لحظاتی ست که با فرزندتان گذراندید در آینده نتیجه را خواهید دید و تا ابد اهمیت خواهد داشت.
